...............

سلام سلام ... میبینم که دوباره اومدم .... دلتون خیلی واسم تنگ شده بود ؟

خوب چی میشه کرد ... خیلی وقت پیش می خواستم بیام ولی چه کنم که وقت نمیشد ...

اول از همه بگم که اسم وبلاگ رو یکی از دوستای خوبم بهم پیشنهاد کرد ... اونایی هم که شما گفتید خیلی قشنگ بود ...

تو این مدت اتفاقهایی برام افتاد که با توکل به خدا تونستم همشونو پشت سر بذارم ...

تنها چیزی که هنوزم داره عذابم میده خنجری بود که از نزدیکترین دوست و به قول خودش داداشم خوردم ...

خیلی ها بهم نارفیقی کردن ولی جای زخم این یکی حالا حالاها رو قلبم میمونه ...

آدمی که همیشه پیشم بود ... همدم تنهایی ها و بی کسی هاش بودم ... روزهای سختی که داشت .. خودش میدونه چی دارم میگم ... دلم می گرفت ولی به روی خودم نمی آوردم و کاری می کردم که همیشه بخنده ... یکی می گفت ولش کن این آدم به درد دوستی نمیخوره ... هر کی هر چی گفت گوش نکردم گفتم میخوام کمکش کنم که دوباره خودشو پیدا کنه و خاطرات تلخ گذشتشو فراموش کنه ... همه چیز داشت خوب پیش می رفت تا این که .........

مشکل من اینه که همه رو مثل خودم میبینم ... به قول رامین :

" هر کی اومد تو زندگیم میبردمش تا آسمون ، امروز میشد رفیق راه فردا واسم بلای جون "

از این ماجرا چند تا نتیجه گرفتم :

1-     ریفق صاف و صادق کسی که همیشه باهام میمونه .....فقط خدا ...

2-     به هیچ کسی دیگه اعتماد ندارم حتی خودم ....

3-     برای بعضی ها باید دل سنگ بود نه دل تنگ ........

اگه خدا رو نداشتم الان اینجا نبودم ... هرجا رفتم و هر کاری کردم همیشه بدوم هیچ منتی کمکم کرد ... نه ناراحت شد نه از دستم دلخور که چرا این قدر اذیتش می کنم ... با هم دعوامون شد ولی هیچ وقت باهام قهر نکرد ... روزهایی که دلم از همه گرفته بود و هیچ کسی رو نداشتم باهاش حرف بزنم بهترین همدمم بود و این قدر راحت حرفامو گوش میداد یه لحظه نشد بگه " بسه دیگه خسته شدم ، چقدر حرف میزنی "

هیچی نمیگفت تا آخر حرفمو میزدم تا تموم بشه بعدش اینقدر با اون حرفای قشنگش آرومم می کرد که انگار هیچ دردو غصه ای تو دلم نیست ... هیچ وقت نمیشه و نمیتونم جبران این همه خوبیاشو بکنم ... اینقدر زیاده که حد و مرز نداره ... تنها چیزی که میتونم بگم :

                                                           خیلی دوستت دارم خدا