آخه تا کی بکشم منت چشمای تو رو

بذارم به پای چی وعده بی جای تو رو

چرا هر کسی رو دوست داری اون تو رو دوست نداره؟

نمیدم حتی به کس تلخی حرفای تو رو

منو منتظر بذار هر جوری که تو راحتی

چی می خوام مگه به جز ساختم فردای تو رو

دوست دارم تموم دنیا رو بدم تا بدونم

راز فتح قلعه ی قشنگ رویای تو رو

تا یادم نرفته یکبار دیکه واست بگم

من نمی دم به کس تا عمر دارم  جای تو رو

                                   * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *  * * * * * * * * * *  

درد شیرین سر به سینه ی بی قرارم می کوبد...

دردی شبیه عشق... دردی که سایه ی نوازشگر نگاهت را می جوید....

کاش می دانستی که چقدر دل تنگ توام...

لبها خاموش اند....

اما کاش غوغای درونم را می شنیدی....

تا من همیشه آرام و بی پروا به تماشایت می نشستم....

و با دیدن غنچه لبخند که در میان لبهایت پرپر می شد توان زندگی می یافتم...

آه ه ه  که چقدر سرگردانم منم و سکوت و تنهایی...

کاش می توانستم بانگ عشق را به صدا در آورم....

تا طنین نوازش را می شنیدی و باور می کردی که این همه بی تو بی تابم.....

سلام من حامی نیستم....

سلام به همه ی دوستای خوبه حامی  من یکی از دوستای حامی ام که از این به بعد به جای اون این وبلاگ رو آپ میکنم  

اگه به خوبیه مال اون نمیشه ببخشید  اخه همه که نمی تونن به قشنگی اون بنویسن ....

 به هر حال من برای حامی آرزوی سلامتی میکنم و امید وارم حامی گلم هرجا که میره سلامت باشه و ایشاالله زود زود میاد و شما از دست من راحت میشید

                                                                 

                                                         یک نفر هست که مرا میفهمد

                                                         رنگ زرد گلستان مرا میفهمد

                                                         دلم از تشنگی عشق کویری شده است

                                                         و دلش حسرت باران مرا میفهمد

                                                         یک نفر هست که خودش سبز ترین خاطره هاست

                                                         و غم زرد گلستان مرا میفهمد

                                                        یک نفر هست که همیشه صمیمانه و سبز

                                                       غزل بی سر رو سامان مرا میفهمد

آخرین حرفها....

سلام... سلامی که یکم بوی خداحافظی میده...

آره... خداحافظی ... خداحافظی از جمع شما... تازه داشتم بهتون عادت میکردم ، ولی چاره چیه باید برم ...

کوله بارم رو بستم ... عازم سفرم ... سفر به چزابه ...

بابا حالا نمیخواد گریه کنید.. منظورم از سفر خدمت مقدس سربازیه...

خوب دیگه چی میشه کرد این گوسفندی که دم خونه همه بع بع میکنه .....

اومدم از همه خداحافظی کنم و برم ... همه اونایی که خیلی ازشون دور بودم ولی مثل نزدیک تریم دوستم بودن...

همه اونایی که خیلی بهم نزدیک بودن ولی .......

تو این مدت خیلی از آدمها رو شناختم ...دوست .... دشمن .... همدم... همراز... هم گریه ... بگذریم از این حرفها که اگه بخوام بگم شاید بشه صدتا کتاب ، که هر صفحه اش سوز دلم و هزار درد بی جواب.....

خلاصه.. بگذریم... از همه ممنونم که تو این مدت خیلی بهم کمک کردن تا تلخترین و شیرین ترین تجربه های زندگیم را حس کنم .....

از همه اینا که بگذریم یکی هست که واقعا از ته دلم دوستش دارم ....همونی که همیشه و همه جا باهام بود ... من خیلی بدی بهش کردم ولی از همه بدیهام گذشت..... ترکش کردم ولی اون هیچ وقت تنهام نذاشت ...

آره... منظورم خدای بی همتاست... خدایی که به درگاهش همه گناهکاریم ولی همه رو میبخشه...

خدایی که همیشه و همه جا بهم کمک کرده ولی من کور بودم و هیچ کدوم رو ندیدم.... هرچی ازش خواستم بهم داده.. بعضی چیزارو نداد ولی میدونم حکمتی داره ...

به همون خداوندیش قسم هیچ دستی که به سمتش دراز شده رو خالی برنمیگردونه...شاید بعضی ها بگن " من که هرچی خواستم بهم نداده" ...این عده از آدمها تو زندگیشون غرق شدن و چشماشونو بستن ..هیچی رو نمیبینن ...

یه لحظه چشماتو باز کن ... چی بهت نداده ... همه چی داده  ولی ما خودمونیم که نتونستیم بگیریم ، یا اگر هم گرفته باشیم عرضه نگه داشتنش رو نداشتیم ....

خود من ... به جرأت میتونم بگم بیشتر چیزهایی که بهم داد نتونستم نگه دارم...یه چی ازش خواستم بهم داد ، یه چیز خیلی بزرگ ولی من گمش کردم ... دوباره عاجزانه ازش خواستم .. چه شبها که به خاطر از دست دادنش اشک ریختم ...ولی...........

نمیخوام زیاد سرتون رو درد بیارم ... فقط میخوام مثل یه برادر کوچیک یه حرفی بزنم .. اونم اینکه ، هیچ وقت و هیچ جا خدا رو از یاد نبرید که خیلی ضرر میبینید ....

با توکل به خدا تا اینجا اودم بفیه راه رو هم با توکل به خودش که بهترین معشوق عاشقان است ادامه میدم.....

در آخر هم اینارو بگم و برم :

خدا رو میخوام نه واسه اینکه ازش چیزی بخوام

خدا رو میخوام نه واسه مشکل و حل غصه هام

خدا رو دوست دارم نه واسه جهنم و بهشت

خدا رو میخوام اما نه واسه زیبا و زشت

خدا رو میخوام نه واسه خودم که باشم یا برم

خدا رو میخوام نه واسه روزهای تلخ آخرم خدا رو میخوام نه واسه سکه یا سکو و مقام

خدا رو میخوام که فقط تورو نگه داره برام

خدا رو دوست دارم واسه اینکه تورو بهم داده

خدا رو دوست دارم چون عاشق بودن رو یادم داده

خدا رو دوست دارم چون عاشقها رو خیلی دوست داره

خدا رو دوست دارم چون عاشقو تنها نمیذاره

خدا رو دوست دارم واسه اینکه هواسش با منه

خدا رو دوست دارم آخه همیشه لبخند میزنه

خدا رو دوست دارم واسه اینکه منو تو با همیم

خدا رو دوست دارم چون که میدونه ما عاشق همیم

............................

میدونم برات عجیبه این همه اصرار و خواهش

این همه خواستن دستات بدون حتی نوازش

میدونم واست سواله واسه تو گریه دردم

میگذری از من و میری اما باز من برمیگردم

میدونم برات عجیبه من با اون همه غرورم

پیش همه بدی ها چطوری بازم صبورم ....

میدونم واست سواله که چراپیشت حقیرم

میگذری از من و میری باز سراغت رو میگیرم

به جون ستاره هامون تو عزیزتر از چشمامی

هرجا رفتی هرجا هستی تا ابد توی صدامی

تورو محض لحظه هامون نشه باورت یه وقتی

که دوستت ندارم اینو ... به خدا گفتم به سختی

                                                                                                          رضا صادقی

خدا نگهدار همه شما دوستان عزیز .....

                                    

.

به من نگو که رهسپاری ، وقتی که خونه بی ستونه ...

وقتی که دقیقه های نبضم سربزنگاه جنونه ...

به من نگو که اشتباهم غرور ایثارو شکسته .....

نگو که خواب غفلت من تمام پل ها رو شکسته .....

به من که حس لال و کورم هوای خونه رو بلد نیست ....

به من که بی تو شرح حالم چیزی بجز یه بغض بد نیست ....

نگو که دل بریدی از من .... نگو به من حرفی نداری ...به من که مردنم گرفته ...

نگو ... نگو که رهسپاری........

ببین که خسته و شکسته ، نمیرسم به صبح فردا ....

رو ماسه های سرد ساحل یه ماهی ام خیره به دریا ....

تورو قسم به آب و آینه ، نگو به من حرفی نداری .... به من که مردنم گرفته ...

نگو ... نگو که رهسپاری........

در سرخ ترین ساعت خورشید  بریده های مرا تماشا کن کنار مرده ام ......

تماشا کن خانه ای را که رو به نابودی ست ، و میترسد از من بی تو ..........

من بی تو شرمسارترین افسانه ناتمامی ام ..... بی تو میپوسم از این بی سرانجامی .....میبازم به

تمام هراس ها ...

از ای کاش ها میسوزم و از فرداها می ترسم .....نگو گفتنی ها شنیده شده ، فرصت ها تمام ....

من هنوز و همیشه به تو دلخوشم و محتاج ....

                                                   به من نگو .... نگو که رهسپاری ...........

 

 بی تو از آخر قصه ها می ترسم ... باور کن هنوزم میشه به پاکی قصه های مادر بزرگ هجرت

 کرد....

تو بخوای هنوزم میشه به کوچه پاک پروانه برگشت ....

بارون که بباره همون کوچه کوتاه بی کبوتر کفاف تکامل تموم لحظه هارو میده ....

بیا ...بیا و لحظه ای کنار فانوس نفس های من آروم بگیر ...بیا و امشب رو بی واسطه سکسکه

های گریه کنارم باش ...

مگه چی میشه یک بار بی پوشش پرده بارون تماشات کنم ...چی میشه ..........؟؟!!

ای عشق من تنهام نذار....تو که میدونی چه بی رحمه جدایی....

غم دنیا تو چشمامه ...تو کجا و اون روزهای آشنایی .....

باورم نیست ، خوابم انگار ....دیگه دستات محرم دستهای من نیست ...

چه غریبی وقت رفتن ، بی تو این دنیا جای عاشق شدن نیست ...

 داد از این دل ... داد از این دل ........این غریبه هم خونه من نیست ...

نمیتونم بپذیرم ...جرم این دل به خدا تنها شدن نیست.....

 باور کن همه اینا رو دلم گفت ...........

اگه نمینوشتم تو دلم میموند بعدش یا رو دل میکردم یا میترکیدم....!

چقدر زود زمان گذشت ... بالاخره منم رفتنی شدم ، اونم چه رفتنی... دلم میخواست یه جور دیگه برم ...اون جوری......

خوشبحال اونی که موقع رفتن یکی هست براش اشک بریزه ... یکی هست چشم انتظارش باشه ... یکی هست موقع رفتن تو بغلش بگیره زیر گوشش بهش بگه میشینم به پات مسافر ....

...........................................................................................................................

حالا من چه طوری برم ...؟ کی میاد منو راهی کنه ... کی منتظر منه ...؟ .......................................

                                 ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

یه شعر همین الان اومد تو ذهنم ..

منو ببخش ای نازنین راهی نمونده غیر از این ... لحظه راهی شدنم شکستن منو ببین ...

از امروز شمارش معکوس شروع شد ..

اگه گفتی چند روز مونده ؟؟؟؟؟!!!!

بگو که گل نفرستد کسی به خانه من ...که عطر یاد تو پر کرده آشیانه من .....

تو چلچراغ سعادت فروز بخت منی.... به جای ماه تو پرتو فشان به خانه من ..............

عزیزم ... عزیزم.................

به شوق روی تو من زنده ام خدا داند..... برای زیستن اینک تویی بهانه من..................

عزیزم ..........عزیزم ....................

 

بار دلتنگیت رو بستی ، دیگه وقته رفتنه............

داری میری و فقط خاطره هات سهم منه.........دلم از حادثه خون....چشمام از خاطره خیس ....

دوست داری برو ولی نامه برامون بنویس.........

به تو میرسم اگه موج مسافر بذاره ..... اگه دلبستگی ها لحظه آخر بذاره ........

به تو میرسم .. به تو ... پولک نقره کوب ماه.........

به تو میرسم ... به تو ... طلای این شب سیاه ........

به تو میرسم به چشم انتظاری که داری......

به تو میرسم به آغوش بهاری که داری.......

به تو که آینه ها بهر تماشات میشدن، شبهای تیره چراغونی به چشمات میشدن ......

میتونی دل بکنی تا آخر دنیا برسی ... امروزو رها کنی تا خود فردا برسی ......

میتونی همسفر خاطره های بد بشی...میتونی راه رسیدن به شب رو بلد بشی.....

میتونی تو چار دیوار غربت دنیا بری ...میتونی هرجا بمونی میتونی هرجا بری...

اما هرگز نمیتونی غم رو تنها بذاری ، تو مسافری نمیشه غربت رو جا بذاری .....

خاطره هر جا که باشی بازم اینجا میمونه ... تا ابد غصه غربت تو دلت جا میمونه ....

الهی هر چی غم و غصه داری بیاد تو این دل کم احساس من .....